The Magnificent Seven ( 2016 )

در ادامه به بررسی فیلم The Magnificent Seven 2016 که فیلمی در سبک اکشن و وسترن می باشد، خواهیم پرداخت، اما قبل از آن نگاهی گذرا به بازیگران و … فیلم می کنیم.

بازیگران :

دنزل واشینگتن در نقش سم چیزلم
کریس پت در نقش جان فارادی
اتان هوک در نقش گودنایت رابیشو
وینسنت اونفریو در نقش جک هورنی
بیونگ هان لی در نقش بیلی راکس
مارتین سنسمیر در نقش ردهاروست
پیتر سارسگارد در نقش بارتولیما بوگ
هیلی بنت در نقش اما کالن
مت بامر در نقش متیو کالن

کارگردان : آنتونی فاکوآ

ژانر : وسترن، اکشن

رده سنی : ۱۳+

به ندرت می توان فیلمی یافت که از تعداد زیادی بازیگر جذاب بهره برده باشد، اما کاملا بی روح باشد، همانند آپدیت جدید آنتونی فاکوآ از The Magnificent Seven که کاملا بی عاطفه و بی روح می باشد. این از آن دسته پروژه هایی است که فقط باید بر روی کاغذ کار کرد.

بازیگران به خوبی انتخاب شده اند، و در واقع به شخصه یکی از طرفداران فیلم های آنتونی فاکوآ همانند The Equalizer و Southpaw می باشم، با این حال، تلاش در اکران فیلم در شب مراسم Toronto International Film Festival، نویدی از پوچی بود، اما کمی از جذابیت سابق را به همراه داشت. گاهی اوقات استعداد محض بازیگران، همانند اینجا، عمقی کافی را ایجاد می کند تا بیننده ها را به اوج حساسیت دوئل ببرد. در این اثر چندین بازیگر مطرح می باشند، اما سخت است که این فیلم را با اثر افسانه ای سینمایی که از آن الهام گرفته است، نزدیک دانست.

یکی از این بازیگران مطرح و تاثیر گذار، پیتر سارسگارد می باشد که به عنوان تبهکاری از نوع خود به نام بارتولیما بوگ نقش ایفا می کند. سارسگارد و فاکوآ می دانند که نباید هیچ یک از خصوصیات شر کاراکترها را پنهان کنند. آنها عملا به او یک سبیل چخماقی می دهند. در صحنه ی آغازین، بعد از ترساندن مردم خدا ترس رازکریک، کلیسای آنها را می سوزاند، و طوری از کلیسا خارج می شود که انگار شیطان از جهنم بیرون می رود. در واقع، این خیلی بد است که ما در میانه ی فیلم، وقت بیشتری را با سارسگارد به سر نمی کنیم، چون او درک می کند که چطور یک تبهکار و شرور باشد.

در سمت دیگر سکه، ما سم چیزلم (دنزل واشنگتن) را ملاقات می کنیم، شکارچی فاضل که توسط اما کالن (هیلی بنت) یکی از شهروندان شهر رازکریک استخدام شده است. چیزلم مرد عدالت است که با لباسی سراسر سیاه، اسبی سیاه سوار می شود. کاراکتر چیزلم، ساکت و آرام می باشد که این فرصتی را در اختیار دنزل واشنگتن قرار نمی دهد تا گیرایی طبیعی خود یا توانایی برتر خود را نشان دهد. او چند صحنه ی خوب داشت، اما شخصیت چیزلم برای بازیگری با استعداد و کسی که دیدنش لذت بخش است، زیادی کسل کننده است.

شما می توانید حدس بزنید، چیزلم شش مرد را گرد هم آورد تا به او کمک کنند تا از شهر رازکریک در برابر بوگ و عواملش دفاع کنند. ابتدا، یک مرد ایرلندی مست وجود دارد که نقش آن را کریس پرت بازی می کند، و همچنین با یکی از همکاران قدیمی چیزلم به نام گودنایت رابیشو (ایتان هوک) و مرد دست راستش بیلی راکس (بیونگ هان لی) که کارش با چاقو عالی است، ملاقات می کنیم. سپس واسکوز (مانوئل گارسیا-رولفو) به جمع آنها می پیوندد. گروه با یک بومی آمریکایی به نام رد هاروست (مارتین سنسمیر) و مردی ناپایدار به نام جک (وینسنت اونفریو)
پر می شود.به طور معمول، ساختار The Magnificent Seven، زیبایی در سادگی می باشد. یک مرد بد باید متوقف شود و به همین ترتیب یک گروه ۷ نفره جمع می شوند و با ترکیب توانایی های منحصر به فرد خود، یک تیم غیرمنتظره ی قدرتمند را تشکیل می دهند. همانطور که معلوم است کار زیادی با داستان در این چنین فیلم هایی نمی توان انجام داد، پس شکست یا موفقیت فیلم فقط به اجرا کردن داستان بستگی دارد و اغلب این بی مزه می باشد. من انتظار یک حرکت رو به جلو و استفاده از شادی شخصیت هایی همچون واشنگتن و پرت بودم تا فیلم یک پایان داشته باشد که احساس یک سرویس ساده را به بیننده منتقل نکند. فیلم The Magnificent Seven راه زیادی را از نقطه ۱ به ۲ و از ۲ به ۳ رفته است. و یکی واقعا می تواند این فقدان حرکت زمانی را حس کند، زمانی که فیلم به طور خلاصه به زندگی پایان می یابد. به طور مثال دیدن فیلم Training Day که هوک و واشنگتن به هم می پیوندند و یکی از صحنه های واقعی دراماتیک فیلم که به عمق شخصیت ها نیاز دارد را فراهم می کنند، اما این هرگز به یک شعله تبدیل نشد.

بخشی از مشکل این است که بیشتر از صحنه های فیلم The Magnificent Seven در استودیو ساخته شده است. در فیلم هیچ حسی از زمان و محیط دیده نمی شود. در کل فیلم من هیچ گاه حس نکردم که دارم شخصیت هایی از یک داستان را می بینم بلکه بیشتر شبیه دیدن یک گروه از بازیگران با استعداد که برای ساخت یک فیلم دور هم جمع شده اند، بود. دیالوگ ها به مفاهیمی همچون عدالت و انصاف اشاره داشت، اما صداقت کمی در آن وجود داشت. قسمت دیگری از مشکل هم این بود که فیلم The Magnificent Seven احساس یک فیلم تابستانی اکشن مدرن را منتقل کرد به همان اندازه ای که آن به قصیده ای از فیلم آکیرا کوراکاساوا شبیه بود. ما در این سال ها فیلم های ابرقهرمانی زیادی را دیده ایم و این نسخه از فیلم The Magnificent Seven بیشتر به فیلم The Avengers شبیه بود تا به فیلمی از استیو مک کویین.

برای برخی از افراد، دور هم آمدن این گروه از قهرمان ها برایشان کافی می باشد، اما اگر عادلانه قضاوت کنیم، ما ممکن است که فیلم هایی با این ساختار را ببینیم، اما اغلب ستاره ی وسترن دیگری را قدرتمند نمی دانیم. بازیگرهای قدرتمندی همچون پرت و هوک می توانند طوری باشند که بیننده احساس خیره کننده ای داشته باشد و پتانسیل از دست رفته را نبینند. آنها فقط این برتری را فراموش کردند.

من علاقه ی زیادی به ژانر وسترن ندارم و زیاد هم از این ژانر فیلم ندیدم ولی این فیلم یکی از بهترین هایی بود که دیدم
فیلمنامه ی جالب و مهیج
بازی های خوب به خصوص بازی دنزل واشنگتن و اتان
یه بازسازی و اقتباس فوق العاده
به شدت راضیم ازش